Archief van Klank in Woorden

Hanne Deneire

Multidimensionaal componist

Woorden die ademen tussen klank en stilte

Soms ontstaat muziek niet op papier, maar in taal.

In gedachten, zinnen, poëzie waar klank verandert in betekenis, en stilte woorden krijgt. 

Op deze plek verzamel ik mijn teksten, mijmeringen en reflecties.


Ze zijn geen uitleg bij mijn werk, maar een voortzetting ervan, 

een manier om te luisteren, ook zonder te horen.


Elk woord is een toon, elke stilte een adem.

Samen vormen ze het veld waarin mijn muziek leeft:

tussen aarde en licht, tussen mens en resonantie.

Deze woorden ontstonden uit mijn werk als multidimensionaal componist…

Aanraking


Ergens diep in mij

herinnert mijn huid zich wat ze miste:

een hand, een schouder, een adem dichtbij

die zegt — zonder woorden — je bent veilig nu.

Ik heb het niet verkeerd geleerd,

ik ben het gewoon later gaan leren.

Mijn lichaam zoekt geen bezit,

het zoekt een thuis.

Wanneer iemand met mij resoneert,

zakt de storm tot rimpeling.

Dan weet ik weer hoe stilte klinkt

wanneer ze gedragen wordt door huid.

Misschien is dit mijn heling:

niet minder voelen, maar zachter,

niet verbergen wat ooit brak,

maar aanraken wat nu leeft.

🌕 HD - 15 oktober 2025

Trilling van vertrouwen


Er zijn zoveel harten,

en toch maar zelden twee

die tegelijk ademen

op hetzelfde ritme van het nu.

Soms ontmoet je iemand

met wie het vonkt,

maar de tijd staat anders,

de ruimte scheef,

of de stilte is nog niet rijp.

Dan leer je

dat liefde niet enkel groeit,

maar ook luistert, wacht, erkent

wanneer ze nog niet wil bloeien.

Het is geen tekort,

geen gemis,

maar een verfijnde afstemming

van wat wél klopt in jou.

Zo wordt wachten geen leegte,

maar een zachte trilling

van vertrouwen

dat ergens, ooit,

een ander hart dezelfde toon zal raken.

Tot dan

adem ik,

bemint mijn leven mij,

en blijf ik open

voor de resonantie die komt.

🌕
 HD – 13 oktober 2025

Geborgen in de nacht

Draken brullen, vlammen slaan,
ze raken wat ik lief moet laten gaan.
Maar nooit mijn hart, nooit mijn licht,
ik kies mijn pad, mijn eigen zicht.
Wat smelt, vergaat, wat breekt, verdwijnt,
maar wat ik ben, hernieuwd, verschijnt.
Met liefde, moed en eigen kracht,
ben ik geborgen in de nacht.

🌕 HD - 28 september 2025


Oceaan van Liefde

Er is een plaats

waar geen tijd heerst

alleen adem

en stroming

een plek waar liefde niet kiest

maar beweegt

zoals de oceaan

ritmisch

diep 

onmetelijk

liefde trekt niet aan

liefde duwt niet weg

ze omringt

ze draagt

ze neemt je mee

zonder iets terug te vragen

ik zit daar nu

in het midden van die oceaan

waar stilte spreekt

waar kracht en zachtheid samenvallen


waar resonantie leeft

in alles wat beweegt

een trilling tussen mij en de wereld

tussen binnen en buiten

tussen toen en nu

ik geef mij over

aan wat komt

aan wat stroomt

aan wat fluistert:

alleen een hart dat luistert

en een lichaam dat zingt

tussen eb en vloed

tussen diepte en licht

ontvouwt zich iets eeuwigs

vrij
dragend

en vol liefde

🌕 HD 17 juni 2025

Zij die ik ben

Ik reisde naar haar

langs water en bos

langs vergeten vragen

en ongehaaste tijd

zij stond daar

ouder dan ik

maar lichter

een glimlach in de wind

ze zei

je hoeft niets te weten

alleen te voelen

alleen te leven

je bent niet alleen

de stilte luistert

het veld draagt

onzichtbare armen omhelzen je

het gaat niet om wat

maar om hoe

je mag je tijd nemen

en rusten in het niet-weten

maak

wanneer het wil ontstaan

deel

wanneer het klopt
adem

wanneer je vergeet

je zoon zal je zoeken

zoals jij nu jezelf

hou ruimte voor het mysterie

en voor hem

en voor je tovenaar

deel je dagen

je lachen

je zwijgen

maar blijf ook trekken

naar het bos

de zee

de verte die je voedt

je leven hoeft geen richting

het heeft al betekenis

in elke stap

die zacht is

en echt

je bent aan het bouwen

ook als je rust

ook als je niets weet

ook als je alleen maar voelt
vlieg

zweef

ontdek

en keer terug

wanneer je wil
wij zijn hier

altijd.

🌕 HD 28 mei 2025

Zielsnotitie

Daar waar niets bestaat, begin ik.

Niet uit weerstand,

maar uit noodzaak.

Ik heb me verdiept in vele werelden.

Met open hart, leergierig, vol toewijding.

De muzieksector, de zorg, het onderwijs, de ondernemerssfeer. 

Ik ging in dialoog, ik wilde begrijpen, 
verbinden, meebouwen.

Maar telkens opnieuw voelde ik: dit kader is te smal.

Te afgebakend, te afgescheiden.

Terwijl ik wil bewegen tussen de ruimtes.

Ik wil bruggen bouwen waar nog geen naam voor is.
Tussen mens en klank, tussen systeem en ziel,

tussen wat is en wat nog geboren moet worden.

Want ik ben een componist.

Niet alleen van noten,

maar van ruimte, trilling, stroming, resonantie, 

en de stilte die alles draagt.

Mijn werk is geen project.

Het is een adem. Een bestaan.

De laatste dagen voel ik mijn lichaam 
zoals nooit tevoren.

Sinds een diepe fysieke herafstemming

davert mijn hele systeem.

Stromen, steken, stoten, rillingen.

Het lijkt alsof mijn lijf eindelijk
 
thuiskomt in mijn ziel.
En dan is er liefde.

Zo helder, zo voedend,

dat ik durf loslaten wat ik dacht nodig te hebben.

Ik ben nog bang,

maar het is geen angst die mij verlamt.
Het is de eerbied

voor iets wat groter is dan ikzelf,

en dat toch — om redenen die ik nog niet begrijp —

door mij heen wil ademen.

Ik gun mezelf deze zielsreis.

Niet omdat het makkelijk is.

Maar omdat ik voel:

dit is mijn weg om echt iets te geven.

Ik moet het eerst leven

voor ik het kan delen.

Ik moet de tonen, de harmonie, het ritme en de vorm horen

voor ik muziek maak.

Ik weet niet waar dit heen gaat.

Maar ik weet:

ik leef nu in dat onbestaande,

dat stilaan vorm krijgt

in elke beweging die ik durf maken.

Misschien herken jij dit ook.

Die plek zonder plan,

maar met richting.

Je bent niet alleen.

🌕 HD 11 mei 2025

Tussen Adem &  Aanvang

Er was een tijd

dat ik rende

ademloos

langs de randen van het mogelijke.

Ik droeg werelden

zonder rust,

verslond dagen

zoals anderen brood.

Nu

ligt de stilte open

als een veld na de storm.

Mijn lijf spreekt

in golven

van pijn

en herinnering.

Mijn hart klopt

zachter,

maar duidelijker.

Ik voel

wat ik nooit durfde voelen.

Ik zie

wat ik lang verborgen hield.


Gaven,

zoals vuur onder as 
stil, slapend misschien,

maar klaar om te lichten

wanneer ik durf te blazen.



De schuld

om te rusten

draagt nog sporen van vroeger,

maar ik buig voor het weten:

het is genoeg geweest.

Niet méér.

Maar anders.
Geen wirwar meer.

Geen strijd.

Ik wil helder zijn

en traag.

Ik wil leven

zoals adem: 
in,

uit,

niets forceren.

En dit

is mijn ware werk:

de weg naar binnen,

om van daaruit

opnieuw

te laten klinken.

Waarom zou ik nog twijfelen?

🌕 HD 6 mei 2025

Stralen


Overweldigd door de warmte
gestreeld door de zon
m'n armen gespreid
door mezelf ingewijd
in de liefde voor het leven
voor de kunst
zonder spijt
ga ik door
met ontdekken
en ontluik
elke dag
gedachte
zinnenstrelend geweven
in mijn hoofd
ik geloof in je
stralen
en geniet
van je lijn
van je stap
van je noot
door de klank
een vertaling
van jezelf.

Je ruist
je suist
in mijn oren
gelukkig
in alle zinnen
atmosfeer
geef me licht
laat me toe
te zien
doorschijnend
verdronken
je schoonheid
verstevigd
je kracht
vereeuwigd 
in wijsheid.

🌕  HD - 2009

Wil je samenwerken, luisteren of gewoon iets delen? Voel je vrij om contact met me op te nemen.

Volg me op: Facebook - Instagram - YouTube - SoundCloud

House of Music vzw
Boomsesteenweg 325, 2020 Antwerpen, België
BE0809284361    info@house-of-music.be

Copyright 2024, All Rights Reserved